donderdag 10 januari 2013

Verwachtingen


Bij het begin van dit nieuwe jaar krijg ik elke morgen in mijn mailbox het bericht van een krant die peilt naar mijn goede voornemens. Je hoeft die slechts in te vullen en dan maak je kans op een prijs. Hoe dikwijls kijk je niet verwachtingsvol uit naar het winnend biljet in de loterij.

Het begint al in je kinderjaren, wanneer iedereen bij het voorlezen van de nieuwjaarsbrief hoopt dat je alles zult waarmaken wat daarin staat. Terwijl je er geen woord van meent. Omdat de zinnen zijn opgesteld door een leerkracht die niet eens je ouders, noch grootouders kent. In het beste geval mag je kiezen tussen drie standaardmodellen voor de hele klas. Op basis daarvan word je aangemaand het dit jaar wat beter te doen op school en geloven ze misschien heel even dat je thuis zult komen met een briljant rapport. O, de onzin van onze jeugd.

Hatelijker wordt het later als bijna de ganse familie je een goed lief toewenst. Dat zou je best willen, hoewel je niet weet hoe daaraan te beginnen. 'Je mag vooral hopen dat die niet op hen lijkt', flitst het door je hoofd. Want in de eerste plaats droom je niet over een huisje en tuintje, maar laveer je tussen de drang om eindelijk eens van grond te gaan en het vinden van iemand met wie je kunt praten.

Veel later loopt daar dan plots een vrouw met bolle buik en wordt gevraagd hoe het aanvoelt straks jezelf vader te noemen. Zelfs dat proces verloopt niet helemaal zoals gepland. Voor je het goed en wel beseft ligt zij plat in het ziekenhuis en is er sprake van een problematische zwangerschap. Het mondt uit in een geboorte met complicaties en de zekerheid dat je uiteindelijk niet bij elkaar hoort.

Of je hoopt een baan te vinden, maar ontmoet nogal wat struikelblokken op de weg. De ene keer is het dat je kwalificaties niet overeen stemmen en je over de verkeerde ervaring beschikt, dan ben je ineens te oud en vooral te mondig. "Persoon X past niet in het profiel van onze organisatie", en "de kandidaat is een einzelganger die mogelijk moeite heeft te functioneren in groepsverband".

En vind je eindelijk de job van je leven, dan herinnert de bijbelse figuur je er aan dat je meer kwijt dan rijk bent. Het loon staat niet in verhouding en de paarden die de haver verdienen... Bovendien, als je erin slaagt om tegen de stroom in iets op te bouwen, dan wordt dat gefnuikt door de pipo die recht van de schoolbanken op een stoel wordt gedropt waarvoor hij te groen achter de oren ziet. En zo beland je al gauw met een paar anderen op de schietstoel.

Jaren later komt loontje om zijn boontje en moet hij met hangende pootjes afdruipen. Ok, een vorm van leedvermaak is je niet vreemd – maar het maakt je rekening niet.

Zo begint het spel van voren af aan. En soms koester je weer gespannen verwachtingen: zal het deze keer lukken, neem je genoegen met wat minder, wat wil je...

Iets schoon wordt je in de schoot geworpen. Je gaat door met doen wat je graag doet, je leert zo nu en dan een beetje meer. En jij, wat verwacht jij...









Geen opmerkingen:

Een reactie posten