Ze wordt 40. Een lastige leeftijd. Dan
komen de eerste scheuren in het plafond, en de muren vertonen ook
barsten. In de hoeken doemen de spinnenwebben niet meer op, het
krioelt gewoon van de ragfijne draden. Alsof het kraaienpoten zijn.
Heel haar vrouwelijkheid lijkt verdwenen. Ze heeft zin om het uit te
schreeuwen tegen de spiegel, maar die blijft hopeloos stom. Waarom
spreekt hij haar niet toe, zoals in Sneeuwwitje. Dan zou ze er iets
aan kunnen doen, maatregelen nemen. Er iemand of afsturen. Nu werpt
ze een blik op de potjes crème en lotions die er niks toe doen. Hoe
hard en ongenadig kan tijd wel zijn, hoe licht gaat ze er over heen. Morgen is een nieuwe dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten